Mieczysław Wolfke był ważną postacią polskiej nauki reprezentującą jednocześnie niezwykle wartościowe podejście do roli naukowca w nowoczesnym państwie. Celem obchodów roku poświęconego pamięci tego fizyka niech więc stanie się nie tyle celebracja jego osiągnięć, lecz raczej inspiracja nimi nakierowana na przyszłość polskiej nauki i gospodarki. Niech poniższe sześć wartości: wszechstronność, otwartość, logika, funkcjonalność, kreatywność i efektywność, których pierwsze litery układają się w nazwisko Mieczysława Wolfkego, stanie się niejako jego testamentem, który zaszczepimy w polskim społeczeństwie.
Wszechstronność
Fizyka, jak żadna inna dziedzina nauki, daje wszechstronność umiejętności i kompetencji. Od wieków to właśnie przyroda i próby zrozumienia jej praw inspirowały filozofów, matematyków czy teologów to poszukiwań prawdy. Budowali oni modele rzeczywistości, aby na ich podstawie umieć przewidzieć zachowanie materii, zrozumieć otaczający świat czy też pogodzić idee z obserwowaną rzeczywistością. Także dzisiaj fizyk to człowiek, który potrafi zastosować metodę naukową do wiarygodnej oceny, a nierzadko także rozwiązywania problemów z dziedziny biologii, medycyny, psychologii czy wielu obszarów techniki rozwiniętej dzięki odkryciom naukowym.
Wszechstronność to także cecha, która charakteryzowała Mieczysława Wolfkego. Jego osiągnięcia naukowe, niezwykle ważne dla historii nauki i techniki, dotyczyły zarówno optyki i fizyki kwantowej, jak i badań niskotemperaturowych, techniki rakietowej czy technologii obronnych. Już w młodości opatentował urządzenie do przesyłania obrazów na odległość za pomocą fal radiowych, a będąc dorosłym nowy rodzaj źródła światła do oświetlania ulic.
Wszechstronność to atut dla dzisiejszej innowacyjnej gospodarki, w której szanse i ryzyka pojawiają się niezwykle często. To umiejętność odnalezienia się w całkowicie nowych sytuacjach, zmierzenia się z niespotykanymi dotąd problemami. To skuteczne ich rozwiązywanie, które wyróżnia ludzi sukcesu i prowadzi do zwiększenia potencjału innowacyjnego.
Otwartość
Gdy w 1922 roku Mieczysław Wolfke, mianowany profesorem Politechniki Warszawskiej, przyjechał do Warszawy z Zurychu, tym, co najbardziej szokowało polskich współpracowników, była jego otwartość na innych ludzi i nowe idee. Istotnie, jedynie otwarty umysł potrafi dostrzec swoje błędy w rozumowaniu, zainspirować się osiągnięciami innych, pozbywać się uprzedzeń i przełamywać stereotypy. Te cechy, a także odrobina odwagi, są kluczowe dla tworzenia innowacji.
Otwartość to także umiejętność pracy z każdym, niezależnie do narodowości, religii czy światopoglądu. W dzisiejszym, dynamicznym, ale także globalnym świecie idee rodzą się zarówno blisko, w naszym kraju czy kręgu kulturowym, ale także daleko. Naukowiec otwarty, to człowiek, który potrafi dyskutować z każdym, a jedynymi argumentami, których używa to zgodność teorii z doświadczeniem.
Otwartość jest jak płuca dla innowacyjnej i konkurencyjnej gospodarki, bez niej kreatywność dusi się ograniczeniami nietolerancji, izolacjonizmu i nieufności. Otwartość rodzi szacunek, który jest niezbędny do rzeczowej twórczej dyskusji. W dyskusji zaś wykluwają się najpiękniejsze pomysły i kształtują najbardziej wiarygodne teorie.
Logika
Logika to umiejętność wnioskowania z faktów. To odwaga zaprzeczenia temu, co nie ma w nich umocowania. Logika to podstawowa postawa w społeczeństwach opartych na wiedzy. Szczególnie w dobie łatwego szerzenia się teorii spiskowych i ruchów antynaukowych logika jest gwarantem znalezienia prawdy i obroną przed manipulacją.
W fizyce logika jest sposobem myślenia i planowania pracy. Wolfke zawsze wymagał od swoich studentów i współpracowników myślenia logicznego, a w konsekwencji także twórczego. Jemu samemu umiejętność łączenia i analizowania dostępnych faktów oraz wnioskowania pozwoliły już w maju 1939 roku ostrzegać świat przed konsekwencjami odkrycia możliwości rozszczepienia jądra atomowego. Umiejętności te były zresztą kluczowe dla wszystkich jego odkryć, nierzadko tak śmiałych, że potwierdzenie doświadczalne znajdywały dopiero po kilku dziesięcioleciach.
Innowacyjna gospodarka musi być silna logiką stojącą za działaniami, decyzjami i analizami. Nowoczesne społeczeństwo to ludzie myślący i działający logicznie. Logika to fundament, na którym powinno się co dzień od nowa budować przyszłość Polski.
Funkcjonalność
Mieczysław Wolfke był gorącym orędownikiem kształcenia na kierunku fizyka techniczna. To w odniesieniu do przemysłu czy obronności oceniał wartość odkryć i wynalazków. Mimo swoich osiągnięć w zakresie nauk podstawowych dostrzegał, że najcenniejsze są funkcjonalne wyniki w odniesieniu do potrzeb państwa i gospodarki. To one tworzą potencjał narodowy, który może potem przełożyć się na bezpieczeństwo kraju i jego obywateli oraz na konkurencyjność przemysłu pociągającą za sobą wzrost dobrobytu.
Funkcjonalność to zdolność wynalazku, odkrycia, urządzenia do zaspokajania konkretnych potrzeb. Przede wszystkim jest to umiejętność pytania o te potrzeby i konfrontowania z pytaniem kierunków badań i ich celów. Nauka jest tak fascynująca, bo motywowana jest ciekawością badacza. Prawdziwą radość i satysfakcję, daje jednak wykorzystanie osiągniętych wyników w podniesieniu jakości życia społeczeństw. Innymi słowy badania funkcjonalne to takie, które przyczyniają się do postępu cywilizacyjnego.
Funkcjonalna nauka techniczna i podstawowa to niewyczerpane źródło idei dla innowacyjnej gospodarki. Choć zazwyczaj jedynie mała cząstka idei zamienia się w działające wynalazki, a niewielka część wynalazków znajduje swoją drogę do skutecznego wdrożenia, to jednak dzięki nim nasze życie z dekady na dekadę zmienia się nie do poznania. Możliwe to jest jednak tylko, jeśli będziemy zadawać sobie nie tylko pytania: „dlaczego?”, ale także: „po co?”.
Kreatywność
Kreatywny jest ten, kto potrafi wyjść ze schematu i wytyczyć nową drogę. Kreatywność to cecha, której nie da się nauczyć. Można ją rozwijać poprzez usunięcie tego, co ją krępuje. Przyzwyczajenia, bezkrytyczność, nieśmiałość – te i inne demony – tłamszą w człowieku kreatywność wprowadzając jego myślenie na bezpieczne i utarte tory. Innowacyjna gospodarka wymaga kreatywnego społeczeństwa. Potęp cywilizacyjny zarówno w technice, jak i życiu społecznym opiera się na kreatywnych ideach i działaniach. Kreatywność jest drogą do sukcesu także w nauce.
Już od dzieciństwa Wolfke odznaczał się niezwykłą kreatywnością. Jego „szalone” pomysły z dzieciństwa, jak (zaplanowany i przygotowany) skok z murów Jasnej Góry w celu wyznania miłości czy „pożyczenie” prądu z oświetlenia ulicznego do eksperymentów technicznych (co skończyło się ciemną nocą w całym mieście) dowodzą nieszablonowości i odwagi. W dorosłym życiu udało mu się zachować cząstkę tego dziecięcego szaleństwa, o czym świadczą choćby techniki obronne badane na poważnie w jego laboratoriach tuż przed wybuchem II wojny światowej, takie jak telefonia świetlna, noktowizja czy samosterujące pociski.
Niewątpliwie kreatywność jest kołem zamachowym innowacyjnej gospodarki. Jedynie nowe idee pozwalają wyprzedzić konkurencję, optymalizować produkty, wprowadzać nowe, skuteczne rozwiązania. Wyzwalanie naturalnej kreatywności uczniów powinno być jednym z najważniejszych punktów programów kształcenia w szkołach i na uniwersytetach. To zaowocuje w jakości kadr i w efekcie konkurencyjności przemysłu.
Efektywność
Efektywność to nie tylko nastawienie na korzyści, które przyniesie podjęte działanie, ale także umiejętność pomiaru tych korzyści, ich śledzenia i ilościowej oceny. Dzięki takiemu podejściu wyniki inicjatyw tworzą potencjał, ale także określają kontekst, w którym można go najlepiej wdrożyć oraz pozwalają na korzystanie z doświadczeń odbiorców w przyszłej pracy. Innymi słowy, pozwalają świadomie wykorzystywać mocne strony sukcesów, skutecznie ograniczać źródła porażek, a także racjonalnie dysponować czasem i zasobami.
Wolfke zawsze marzył o swobodzie planowania badań bez oglądania się na koszty. Niestety, rzeczywistość sprawiła, że optymalizacja wydatków i zasobów sprzętowych stała się warunkiem skutecznej i efektywnej pracy. Mimo to szereg jego sukcesów naukowych jest imponujący. Kluczem do tego była dobrze przemyślana organizacja pracy i sumiennie prowadzone notatki jako źródło doświadczeń, a także starannie dobrani współpracownicy o komplementarnych umiejętnościach. Ocena efektywności pracy i potencjału możliwych do osiągnięcia wynikiem stawała się kluczowym warunkiem rozpoczęcia badań.
Efektywność pracy jest także ważnym elementem konkurencyjnej gospodarki. W połączeniu z innowacyjnością badań rozwojowych pozwala na realną ocenę szans i ryzyk, a w efekcie ambitne, ale świadome wyznaczanie celów strategicznych. Praca efektywna to praca warta swojego kosztu i rezultatów.
W maju 2022 roku minie siedemdziesiąt pięć lat od śmierci wybitnego polskiego fizyka – Mieczysława Wolfkego. To także setna rocznica mianowania przez Józefa Piłsudskiego tego uznanego naukowca i organizatora fizyki technicznej profesorem Politechniki Warszawskiej. Ustanowienie roku 2022 rokiem Mieczysława Władysława Wolfkego jest doskonałym sposobem podkreślenia jego zasług dla polskiej, jak i światowej nauki, a jednocześnie okazją do upowszechniania w społeczeństwie wartości, którymi kierował się w życiu, działalności badawczej i organizacyjnej: kreatywności, wszechstronności, otwartości, praktyczności i dociekliwości. Jest to także szansa na promocję współczesnych polskich osiągnięć w dziedzinach wiedzy, z którymi Wolfke był związany: optyce, fizyce niskich temperatur, technice, obronności czy wynalazczości. Sprzyja temu niemożliwa do pełnego przeżycia w warunkach pandemii COVID-19 zeszłoroczna, setna rocznica pionierskiej pracy Wolfkego nt. holografii (1920) oraz tegoroczna pięćdziesiąta rocznica Nagrody Nobla za holografię dla Dennisa Gabora (1971), który odbierając tę nagrodę przyznał, że Wolfke osiągnął te same wyniki przed nim.
Mieczysław Władysław Wolfke urodził się 29 maja 1883 roku w Łasku. Już od dziecka interesował się nauką. W wieku dwunastu lat napisał rozprawę o planetostacie, w której poprawnie przedstawił prawa rządzące podróżami kosmicznymi. Kilka lat później w Częstochowie rozpoczął pracę nad przesyłaniem obrazów na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych – wynikiem tego było opracowanie opatentowanego w Rosji (Częstochowa była wówczas pod zaborem rosyjskim) telektroskopu bez drutów, czyli urządzenia do bezprzewodowej transmisji obrazu.
W kolejnych latach życia Mieczysław Wolfke przebywał na uniwersytetach w: Liege, Paryżu i Wrocławiu (wówczas na terytorium Niemiec), gdzie rozwijał swoje umiejętności z zakresu fizyki i optyki. W 1910 roku na Uniwersytecie Wrocławskim uzyskał stopień doktora u prof. Ottona Lummera. W tym czasie opracował także wspólnie z Karolem Ritzmannem opatentowany w Niemczech, Szwajcarii, Francji i Wielkiej Brytanii nowy model lampy kadmowo-rtęciowej.
Po uzyskaniu doktoratu został zatrudniony w Zakładach Carla Zeissa w Jenie. W 1912 roku wyjechał do Karlsruhe, gdzie przez cztery miesiące był asystentem prof. Ottona Lehmanna w Zakładzie Fizyki tamtejszej Politechniki. Następnie przeniósł się do Zurychu, gdzie 26 maja 1913 roku uzyskał habilitację na Politechnice Związkowej ETH (recenzentami dorobku byli: prof. Albert Einstein i prof. Pierre Weiss), a rok później na Uniwersytecie Zuryskim. Do końca swojego pobytu w tym mieście wykładał najnowsze tematy z zakresu fizyki teoretycznej i doświadczalnej na obu tych uczelniach (był to czas formowania się współczesnego, kwantowego i relatywistycznego opisu zjawisk fizyki), a także aktywnie uczestniczył w seminariach i dyskusjach naukowych. Pracował również dla różnych firm technologicznych, lecz propozycje stałej, dobrze płatnej posady w przemyśle konsekwentnie odrzucał poświęcając się twórczej pracy naukowej.
W czasie pobytu w Zurychu Mieczysław Wolfke należał do grupy fizyków wyznaczających ścieżki światowej nauki. W tym okresie opublikował pracę „O możliwości obrazowania optycznego siatek molekularnych”, która była pierwszą na świecie koncepcją holografii (1920). Wolfke zauważył, że można najpierw zapisać obraz na płytce fotograficznej poprzez oświetlanie kryształu promieniami X, a następnie odczytać go w powiększeniu po zastosowaniu dodatkowego układu optycznego i światła widzialnego.
Gdy Polska odzyskała niepodległość, jego marzeniem stał się powrót do kraju, aby budować polską naukę i doprowadzić ją do standardów światowych. W 1922 roku w wyniku postępowania konkursowego został wybrany, a następnie mianowany przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego profesorem fizyki doświadczalnej na Politechnice Warszawskiej.
W 1924 roku nawiązał współpracę z Instytutem Niskich Temperatur w Lejdzie. W ramach współpracy z Heikem Kamerlinghem Onnesem i Willemem Keesomem Wolfke zaproponował rozwiązania, które doprowadziły do odkrycia dwóch postaci ciekłej fazy helu oraz do zestalenia ciekłego helu pod wysokim ciśnieniem. Zdobyte doświadczenie przeniósł do Polski, gdzie zorganizował i wyposażył Instytut Niskich Temperatur Politechniki Warszawskiej.
W Polsce Wolfke stał się uznanym ekspertem w zakresie fizyki technicznej i wdrażania najnowszych osiągnięć nauki do krajowej gospodarki i obronności. Pracował w Tymczasowym Komitecie Doradczo-Naukowym przy Ministerstwie Spraw Wojskowych referując na podstawie własnego wywiadu osiągnięcia hitlerowskich Niemiec w zakresie techniki rakietowej i recenzując w świetle wiedzy naukowej różne, często pionierskie możliwości techniki wojskowej. Zainicjował m.in. prace nad telefonią świetlną w Instytucie Badań Inżynieryjnych. W 1933 roku objął kierownictwo prac nad rakietami dla Departamentu Uzbrojenia. Już w maju 1939 roku na łamach pisma „Polska Zbrojna” ostrzegał przed bronią atomową.
Plany naukowe Wolfkego, podobnie jak prace w dziedzinie uzbrojenia, przerwała II wojna światowa. Sprzęt z jego zakładu na Politechnice Warszawskiej został skonfiskowany przez Niemców. Po 1939 roku Wolfke, jako osoba znana w niemieckiej nauce, za zgodą okupanta kierował Zakładem Badawczym Fizyki Technicznej PW, a także powstałej w miejsce politechniki Państwowej Wyższej Szkole Technicznej. Swoją pozycję wykorzystywał do ochrony i wsparcia Polskiego Państwa Podziemnego. Brał również udział w tajnym nauczaniu.
Po wojnie organizował Politechnikę Śląską (początkowo w Krakowie) oraz Politechnikę Gdańską. Uczestniczył także w odbudowie potencjału organizacyjnego Politechniki Warszawskiej. W 1946 roku wyjechał za granicę z zamiarem zdobycia wiedzy, zasobów i kontaktów niezbędnych do budowy w kraju ważnego ośrodka światowej nauki. Celem podróży były Stany Zjednoczone, które w wyniku wojny gromadziły najważniejsze postacie ówczesnej fizyki, lecz w wyniku odmowy przyznania wizy skierował się do Zurychu – najważniejszego ośrodka naukowego w powojennej Europie. Tam zmarł nagle w maju 1947 roku.
Otwartość umysłu na nowe pomysły, idee, a także ludzi daje ogromne możliwości samorozwoju. Wolfke nie odrzucał pomysłów i nie pogardzał ludźmi ze względu na ich narodowość, pracę czy zainteresowania. Nie bał się dyskutować, ale także czerpać z wiedzy i doświadczeń innych. Zawsze uczciwie szukał prawdy i dociekliwie konfrontował swoje idee z doświadczeniem. Każde osiągnięcie w jego umyśle rodziło pytanie o praktyczność i obszary zastosowań. Te idee są ważne do dziś, kiedy polska gospodarka potrzebuje innowacyjności i konkurencyjności na rynkach światowych. Chcemy, aby ogłoszenie roku 2022 rokiem Mieczysława Wolfkego sprawiło, że wiele osób usłyszy o nim i zainspiruje się wartościami, które reprezentował: wiedzą opartą na faktach, ciekawością świata, wszechstronnym rozwijaniem swoich umiejętności, walką o marzenia, otwartością na to, co nowe oraz osiąganiem celów mimo trudności.
Rok Mieczysława Wolfkego stanie się wskazaniem niezwykle istotnej roli jaką nauka i innowacyjna gospodarka pełni w rozwoju nowoczesnego polskiego społeczeństwa, będzie podkreśleniem ważnego miejsca Polaków w rozwoju światowej myśli naukowej i technicznej oraz wzmocni tożsamość narodową promując postawę wykorzystywania potencjału obywateli w budowie bezpieczeństwa i konkurencyjności Ojczyzny
Poszukiwanie talentów na miarę Wolfkego - konkurs dla uczniów klas 7 i 8 szkół podstawowych oraz uczniów szkół ponadpodstawowych.
W pierwszym etapie uczestnicy będą musieli rozwiązać krótki test dostosowany do wieku.
Drugi etap polegał będzie na przesłaniu prac w min. trzech z pięciu kategorii:
- literatura (limeryk związany z postacią Mieczysława Wolfkego, wywiad ze współcześnie żyjącym fizykiem lub wymyślony wywiad z Mieczysławem Wolfke dotyczący jego osiągnięć naukowych),
- sztuka (portret uczonego, plakat, który wzbudzi zainteresowanie fizyką lub przedstawiający osiągnięcia uczonego),
- film/fotografia (film/zdjęcie zjawiska fizycznego wraz z wyjaśnieniem),
- doświadczenie (przygotowanie, wykonanie i opisanie doświadczenia własnego lub zaproponowanego przez Komitet Organizacyjny),
- dla najmłodszych (projekt i opis zabawy, którą można będzie zorganizować w przedszkolu lub szkole, projekt planszowej gry edukacyjnej dla najmłodszych dotyczącej m.in. osiągnięć Mieczysława Wolfkego).
Wyłonionych zostanie około 50 finalistów, którzy w etapie finałowym, odbywającym się w Warszawie, będą prezentować w swojej kategorii prace (doświadczenia, utwory literackie, plakaty itp.) przygotowane przez siebie i nadesłane na Konkurs.
Komisja konkursowa będzie oceniać poziom merytoryczny i artystyczny wykonanych prac oraz sposób ich prezentacji. Będzie to rodzaj "obrony" pracy.
Warsztaty w szkołach nt. innowacyjnych prac badawczych oraz drogi od wynalazku do komercjalizacji
Projekt niestety nie uzyskał finansowania i nie będzie realizowany w tym roku.
Warsztaty będą miały na celu pokazanie drogi od odkrycia naukowego poprzez wynalazek do sukcesu wdrożeniowego. Tematy realizowane będą przy zaangażowaniu uczniów, ich pomysłowości i naturalnej twórczości intelektualnej, a scenariusze oparte na realnych osiągnięciach polskich fizyków i inżynierów zarówno historycznych, jak i współczesnych. Planowane są zajęcia gościnne ekspertów Polskiego Towarzystwa Fizycznego, a także zajęcia w głównych ośrodkach akademickich i naukowych. Działanie byłoby skoordynowaną akcją prowadzoną przez wszystkie oddziały Polskiego Towarzystwa Fizycznego oraz partnerskie uczelnie i instytuty.
Scenariusze i pakiety eksperymentalne „Zrób to sam” dla szkolnych pracowni fizycznych
Projekt niestety nie uzyskał finansowania i nie będzie realizowany w tym roku.
Scenariusze lekcji dotyczyć będą postaci Mieczysława Wolfkego i jego osiągnięć oraz prostych eksperymentów odnoszących się do dorobku tego fizyka.
Do przykładowych pakietów mogą należeć m.in.:
rakieta – podstawowe treści z zakresu aerodynamiki i fizyki układów odrzutowych, historia lotnictwa, rakiet i podboju kosmosu, prosty układ techniczny do budowy rakiety,
balon – podstawowe treści z zakresu hydrodynamiki i aerodynamiki, historia lotnictwa i baloniarstwa (polskie sukcesy w Pucharze Gordona Bennetta), zestaw techniczny do budowy balonu na ciepłe powietrze,
lodówka – podstawowe treści z zakresu termodynamiki i fizyki niskich temperatur, historia skraplania gazów (Olszewski, Wróblewski, Wolfke) i chłodnictwa, zestaw techniczny do budowy pompy ciepła,
hologram – podstawowe treści z optyki i fotografii, historia fotografii i holografii, hologram, układ techniczny do budowy kamery otworkowej/hologramu,
lampa – podstawowe treści z optyki ciała stałego i fizyki kwantowej, historia źródeł światła od ognia do diody LED, układ techniczny do budowy latarki
Konkursy i współzawodnictwo
Konkursy z okazji Roku Mieczysława Wolfkego będą promować treści obejmujące życie i osiągnięcia tego naukowca oraz szeroko pojęte inicjatywy inspirowane jego postacią. Konkursy będą skierowane do szkół podstawowych i średnich. Obejmą nie tylko umiejętności techniczne czy wiedzę, ale także kreatywność, zdolności literackie i plastyczne.
Zwycięzcy będą mieli okazję zaprezentować swoje dzieła na pikniku naukowym z Wolfkem a być może także staną się współautorami książki o tym naukowcu.
Piknik naukowy z Mieczysławem Wolfkem
Celem pikników będzie stworzenie atmosfery święta nauki w miejscach związanych z postacią Mieczysława Wolfkego, tj. na Politechnice Warszawskiej (inauguracja działania w maju 2022), następnie m.in. w Łasku, Częstochowie, na ul. Wolfkego w Warszawie i we Wrocławiu. Rozważana jest też propozycja organizacji Pikników w Zurychu i Lejdzie we współpracy z ambasadami w Szwajcarii i Holandii. Pikniki skupiałyby pokazy studenckie zjawisk i technologii na którymi pracował Wolfke, a więc holografii, kriogeniki, generacji światła, silników odrzutowych, telefonii świetlnej itp. Na pikniku odbywały się będą także prezentacje laureatów niektórych konkursów. Całość będzie miała formę otwartą w ramach której każdy będzie mógł „dotknąć fizyki” prezentowanych zjawisk.
Sympozjum naukowe „Mieczysław Wolfke 1922-2022”
Sympozjum rozpoczęło się od przedstawienia sylwetki Mieczysława Wolfkego przez Roberta Górskiego
Na sympozjum przedstawione zostały najważniejsze historyczne prace Mieczysława Wolfkego dotyczące dwuetapowego obrazowania optycznego, fizyki niskich temperatur, fizyki kwantowej, źródeł światła i organizacji fizyki technicznej w Polsce, a także współczesne osiągnięcia i poglądy w tych samych zagadnieniach. Wydarzenie było połączone z cyklicznym spotkaniem dziekanów i dyrektorów instytutów fizyki w Polsce oraz ze zjazdem Polskiego Stowarzyszenia Fotonicznego, a także z obchodami Międzynarodowego Dnia Światła.
Nagroda PTF im. Mieczysława Wolfkego za najlepszy wynalazek stworzony przez fizyka oraz granty badawcze na fizykę stosowaną
Planowane jest podjęcie organizacji puli środków finansowych na projekty z pogranicza badań podstawowych i stosowanych, szczególnie projektów interdyscyplinarnych, które w obecnym systemie finansowania nauki nie znajdują sowich źródeł.
Planowane jest także ufundowanie nowej nagrody Polskiego Towarzystwa Fizycznego (obok Medalu M. Smoluchowskiego i Nagrody im. W. Rubinowicza) dla fizyków specjalizujących się (jak M. Wolfke) w fizyce technicznej. Wyróżnikiem będzie tu wynalazczość, a więc liczba patentów i wpływ wynalazku na rozwój cywilizacyjny Polski i świata. Nagrodę przyznawać będzie kapituła nagród PTF.
Instalacje holograficzne i inicjatywy w przestrzeni miejskiej
Dzięki waszym głosom projekt będzie realizowany przez Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego w ramach Budżetu Obywatelskiego Mazowsza. Miejscem instalacji będzie Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie.
Technika holograficzna przeżywa obecnie niezwykle dynamiczny rozwój i być może za kilka dekad będzie w stanie zrewolucjonizować naszą cywilizację. Działanie ma na celu ukazanie społeczeństwu czym naprawdę jest holografia oraz uświadomienie faktu, że jej pionierem był Polak – Mieczysław Wolfke. Polegać ono będzie na ustawieniu w wybranych miejscach (przestrzeń miejska, obiekty użyteczności publicznej, itp.) gablot z hologramem, systemem oświetlenia i tablicą informacyjną. W ramach możliwości budżetowych podjęte zostaną także inne inicjatywy mające na celu zwiększenie widoczności i zasięgu społecznego programu obchodów, takie jak flash-moby, instalacje artystyczne, murale itp.
Credits:
Created with images by Narodowe Archiwum Cyfrowe, fancycrave1 - "creativity idea inspiration" • Pexels - "umbrellas colorful hanging" • _Alicja_ - "construction set toy education" • geralt - "time clock clockwork" • AnthonyArnaud - "concept abstract painting" • PublicDomainPictures - "atmosphere atmospheric cloud" • PublicDomainPictures - "abstract backdrop background" • BrooklynJohn - "construction plans square" • Xandra_Iryna - "back-to-school home of apple worm apple" • stevepb - "diy do-it-yourself electrical repairs" • fudowakira0 - "rocket toy playmobil" • pixel2013 - "balloon chinese lanterns lantern" • Bru-nO - "ice cubes ice frozen" • rihaij - "handicraft paper iridescent photo paper" • Pezibear - "person human child" • Ramdlon - "creative be creative write" • stevepb - "building blocks lego" • Skitterphoto - "workshop pens post-it note" • PhotoMIX-Company - "euro money currency" • PixelAnarchy - "architecture building windows" • Peggy_Marco - "bagan temple hot air balloon"